Yaşama gözlerini yuman Türk Hava Yolları Teknik’ten Sorumlu eski Genel Müdür Yardımcısı Cemil Kayahan, 27 Aralık Cuma günü Levent Camii’nde öğlen namazının ardından Zincirlikuyu’ya defnedilecek.
69 yaşındaki Cemil Kayahan, bir süredir Lenf Kanseri teşhisi ile tedavi görüyordu. 1944"te Ankara’da doğan Cemil Kayahan, İstanbul Teknik Üniversitesi Makina Mühendisliği Bölümünü 1967’de bitirdi. 29 Nisan 1970’te THY’ye girdi. 16 yıl Motor ve 7,5 yıl da Revizyon Atölye Müdürlüğü yaptı.
14 Ağustos 1997’de Yusuf Bolayırlı’nın THY Genel Müdürlüğü’ne atanmasıyla Teknikten Sorumlu Genel Müdür Yardımcısı oldu.
Emekli olduğu 2003’e kadar sürdürdüğü görevini halen THY Genel Müdürü olan Temel Kotil’e devretti.
2009-2011 arasında ise MyTechnic şirketinde Uçak Motor Bakım Ünitesi’ni kurdu. Pınar Hanım’la evli olan Cemil Kayahan’ın iki çocuğu vardı.
O HEP YÜKSEKTEN UÇTU
Uğur Cebeci, bugün hayata gözlerini yuman THY’nin Teknikten Sorumlu Emekli Genel Müdür Yardımcısı Cemil Kayahan’ın ardından yazdı.
Fransa’nın Toulouse kentindeyiz.
Airbus’ın ana üssü.
Dar bir sokakta küçük bir lokantada.
THY’nin A340 TC-JII uçağını teslim alacağız. Ertesi gün törenler var.
Uçak son testlerden geçmiş, teslimat işlemleri başlamış, teknik adamlar, finansçılar koşuşuyorlar.
Cemil Abi işlerini tamamlamış. O lokantada bir soluk alıyoruz.
Laf lafı açıyor. Hayatından kesitler dinliyorum…
Zorlu geçen geride kalmış yıllar, Teknik hangarda yüksek sorumlulukla geçen zamanlar.
Motor konusundaki uzmanlığı ve onun getirdiği büyük sorumluk yükü. Uçuştan bir nedenle geri dönen uçağın inişine kadar geçen zamanda dökülen terler, yaşanan heyecanlar.
En kısa zaman aralıklarında yüreğinde ve aklında kopan fırtınalar.
İYİ Kİ KARŞILAŞTIK
O yıllar geride kalmıştı. Geçtiğimiz günlerde karşılaştık.
Cemil Abi o bitmez tükenmez enerjisini koruyordu.
Yanında yakın dostu, arkadaşı, sevgilisi – sevgili eşi Pınar vardı.
Dün tanışmışlar gibi susmadan konuşuyorlar, gülüyorlar zamanı saliselerle yaşıyorlardı.
Ne güzel bir gündü.
Dün gece yarısından sonra haberi geldi. Pınar onu kaybettiğimizi bildiriyordu.
Yaşamı boyunca hep başarılı olmuş bir mühendisti. Yüksekten uçmuştu, yükseklerin dayanılmaz sorumluluğunu taşımıştı. Uçaklar onun çocukları gibiydi. Bütün motorları tek tek tanırdı. İhanet etmelerine izin vermezdi. Her sorduğum teknik soruyu cevaplardı. Öğretmeye olan merakını en çok bende giderdi. Ama hiç öğretmenlik taslamadı.
Seni tanımış olmaktan onur duyuyorum Cemil Abi…
Pınar’ın dediği gibi hep bizimle olacaksın. Senin iki defa gitmene izin vermeyiz…
Her bindiğim uçakta motorlar kalkış için maksimum gazı alınca, çıkardıkları o sesin Cemil Abi ile helalleşmek olduğunu düşüneceğim…
