Dengede Olmak, Dengede Kalmak
Aristo’dan bu yana filozoflar “denge”’yi bir erdem olarak görmüşlerdir. Çok genel anlamıyla herhangi bir konuyu değerlendirdiğimizde çok az seviye de çok fazla seviye de zayıflık olarak görülebilir. Dengede olmak, optimal noktayı yakalamakla mümkündür. Bu konu duygu dünyamız için de geçelidir. Akılcı beyin ile duygusal beynin dengede olması tercih edilir
Duygularla mantık arasında denge kurmak için dikkat edilmesi gereken konuları şöyle sıralayabiliriz; bilişsel tahrifat, düşüncesizlik kontrolü, memnunluğu erteleme, duyguları yok saymak.
Bilişsel Tahrifat:
Duygular gerçekliği, görüşümüzü etkileyebiliyor hatta tahrifata uğratabiliyor. Bunu sözler ile ifade ediyoruz. “Öfke gözünü kör etmiş” gibi.
Bazen düşünceleri, biliş sistemini, duygular etkisi altına alır ve kişi gerçeklerden uzaklaşır. Bu durumlarda kişi dengeyi kaybedebilir. Bilişsel çarpıtmalara benzer durumların etkisi görülür.
