Mahkeme, American Airlines’a ESG Etkisinden Dolayı Kötü Yöneticilik Suçlaması Yöneltti
BlackRock Ortaklığı Nedeniyle American Airlines’a Fidüci Sorumluluk İhlali Suçlaması
ABD’nin Teksas eyaletine bağlı Kuzey Bölgesi Federal Mahkemesi’nde görülen bir davada, bir yargıç American Airlines’ı, şirket emeklilik planı (401(k) planı) kapsamında çevresel, sosyal ve yönetişim (ESG) kriterlerinin yatırım kararlarına etkisini sınırlayan bir hüküm verdi.
Bahse konu davada (Spence v. American Airlines Inc.), mahkeme, şirketin BlackRock’la olan iş birliğinde ESG faktörlerinin planın temel endeks portföylerinde rol oynamasına izin vererek “sadakat yükümlülüğünü” ihlal ettiğini belirtti. Ancak yargıç, mahkemeye başvuran tarafların planın maruz kaldığı zararları kanıtlayamadığı gerekçesiyle parasal tazminat talebini reddetti.
Mahkeme kararıyla birlikte American Airlines’a getirilen şartlar arasında şunlar yer alıyor:
- Plan kapsamında ESG odaklı oy kullanma, hissedar önerileri ya da yönetişim faaliyetlerine dayalı karar alma süreçlerine izin verilmemesi,
- Çalışan menfaat komitesinde en az iki bağımsız üye atanması; bu üyelerin BlackRock, Aon ya da planla ilgili diğer yatırım yöneticileri ile bağlantısı bulunmaması,
- Komite, yönetici ve yatırım danışmanlarının yalnızca “kanıtlanabilir finansal performans” kriterlerine dayalı yatırım hedefleri izleyeceğini yazılı olarak plan katılımcılarına taahhüt etmesi,
- Şirketin, çeşitlilik, eşitlik, ESG ve iklim yatırımlarına ilişkin üyelik ve bağlılıklarını gösteren bilgileri kamuya açık şekilde yayımlaması ve bunları denetleyecek bağımsız komite üyelerini belirlemesi,
- Plan yönetiminde BlackRock ya da diğer büyük hissedarların görev alabilmesi durumunda, bu yöneticilerin şirkete bağlantısı olmayan kişilerle ilişkilendirilmemesi yönünde politika geliştirilmesi.
Mahkeme ayrıca, şirketin “ihtiyatlılık yükümlülüğü” iddiasının reddedilmesine karar verdi çünkü karar gerekçesinde, American Airlines’ın davranışlarının “sektörün yaygın uygulamaları ile uyumlu olduğu” değerlendirildi.
Bu karar, ESG kriterlerinin kurumsal yatırım politikaları üzerindeki sınırlarını ve yargının bu tür yatırımlara yaklaşımını yeniden gündeme taşıdı. Bu tür davalar, emeklilik ve yatırım planlarının yalnızca finansal kriterlere dayalı olarak yürütülmesi gerektiği savını ön plana çıkaran tartışmaları yeniden alevlendirecek nitelikte.
